Псальма Давідава. На ўспамін пра суботу.Госпадзе! ня выкрывай мяне ў гневе Тваім, і не карай мяне ў гневе Тваім,бо стрэлы Твае ўпіліся ў мяне і рука Твая мяне ацяжае.Няма цэлага месца на целе маім ад гневу Твайго; няма спакою ў костках маіх ад грахоў маіх,бо злачынствы мае вышэй галавы, як вялікі цяжар, зьнясілілі мяне,сьмярдзяць, гнаяцца раны мае ад безгалоўя майго.Я сагнуты і панураны ўвесь, цэлы дзень бядуючы хаджу;бо сьцёгны мае паліць вагонь, і няма цэлага месца ў целе маім.Я змогся і зьнясіліўся цяжка; крычу ад пакуты сэрца майго.Госпадзе! прад Табою ўсе жаданьні мае, і ўздыханьне маё ад Цябе не схаванае.Сэрца маё трымціць; пакінула мяне сіла мая, і сьвятло вачэй маіх - і таго няма ў мяне.Сябры мае і прыяцелі адступіліся ад няшчасьця майго, і блізкія мае далёка стаяць.Цянёты паставілі тыя, хто пільнуе душу маю, і хто прагне мне ліха, пра пагібель маю гавораць, і намышляюць штодзень мне благое;а я, як глухі, ня чую, і як нямко, што вуснаў сваіх не растуляе;і стаў я, як чалавек, што ня чуе і ня мае ў вуснах сваіх адказу,бо на Цябе, Госпадзе, спадзяюся я; Ты пачуеш, Госпадзе, Божа мой.І сказаў я: няхай не падымуцца нада мною мае ворагі; калі дрыжыць нага мая, хай ня ўзносяцца яны нада мною.Я да ўпадку гатовы, і скруха мая заўжды перада мною.Беззаконьне сваё я ўсьведамляю; і ўбольваюся ў грэху маім.А мае ворагі жывуць і мацуюцца, і памнажаюцца тыя, што ненавідзяць мяне, невінаватага;і тыя, што плацяць мне злом за дабро, ваююць супроць мяне, бо я за добрым іду.Не пакінь мяне, Госпадзе Божа мой! не адыходзь ад мяне;пасьпяшайся на дапамогу мне, Госпадзе, Збаўца мой!