Synowie Reubena – pierworodnego Israela (bowiem on był pierworodnym, ale gdy zbezcześcił łoże swojego ojca, jego pierworództwo zostało dane synom Josefa – potomka Israela; zatem nie umieszczono go w spisie rodowym jako pierworodnego.
Z tego powodu Juda był wielkim między braćmi oraz pomiędzy nimi księciem; choć pierworództwo było Josefa).
Tak więc synowie Reubena, pierworodnego Israela to: Chanoch, Fallu, Checron i Charmi.
Synowie Joela to: Jego syn Szemaja, jego syn Gog, jego syn Szymej,
jego syn Michaja, jego syn Reajasz, jego syn Baal
i jego syn Beera, którego wziął w niewolę Tiglat Pileser, król Aszuru; ten był księciem Reubenitów.
Zaś jego bracia według swych domów, kiedy zostali policzeni według genealogii, mieli za książęta Jejela i Zacharjasza.
A Bera, syn Azaza, syna Szema, syna Joela – ten mieszkał w Aroer, aż do Nebo i Baal Meon.
Mieszkał także na wschodzie, gdzie wchodzą na puszczę od rzeki Frat; bowiem ich stada rozmnożyły się w ziemi Gileat.
Za dni Saula to oni walczyli z Hagryitami, którzy zostali porażeni z ich ręki; zatem mieszkali w ich namiotach na całym wschodzie Gileat.
Zaś synowie Gada mieszkali naprzeciwko nich, w ziemi Baszan – aż do Salchy.
Ich przedniejszym był Joel, a drugim Szafam; także Janaj i Szafat mieszkali w Baszanie.
A ich bracia, według domów ich przodków, to: Michael, Meszullama, Szeba, Joraj, Jakan, Zija i Eber – siedmiu.
Ci byli synami Abichaila, syna Churi, syna Jaroacha, syna Galaata, syna Michaela, syna Jesziszaja, syna Jachdo, syna Buza.
A księciem w domu ich przodków był Achi, syn Abdiela, syna Guni.
I mieszkali w Galaat, w Baszan oraz w jego miasteczkach, i na całym terenie otwartym Szaron aż do granic.
Ci wszyscy zostali policzeni za dni króla judzkiego Jotama oraz za dni króla israelskiego Jerobeama.
Otóż synów Reubena, Gada i połowy pokolenia Menasze, ludzi walecznych, ćwiczonych do boju; mężów co nosili tarczę, miecz, ciągnęli łuk i wychodzili do bitwy, było czterdzieści cztery tysiące siedemset sześćdziesięciu.
Oni prowadzili wojnę z Hagryitami, Jeturyjczykami, Nafiszami i Nodabami.
A inni przychodzili im do pomocy. Więc Hagryci ze wszystkim, co mieli zostali poddani w ich rękę; bo wołali do Boga w bitwie i ich wysłuchał, gdyż w Nim pokładali nadzieję.
Zatem zabrali ich dobytki – pięćdziesiąt tysięcy wielbłądów, dwieście pięćdziesiąt tysięcy owiec, dwa tysiące osłów oraz sto tysięcy ludzi.
Bowiem poległo wielu rannych, gdyż ta porażka była od Boga. Potem mieszkali na ich miejscu, aż ich zabrano w niewolę.
Synowie połowy pokolenia Menaszy mieszkali w tej ziemi od Baszan – do Baal Hermon, Senir i góry Hermon; ponieważ się rozmnożyli.
A ci są książętami domów ich przodków: Efer, Jiszi, Eliel, Azriel, Jeremjasz, Hodawjasz i Jachdiel – bardzo mocni mężowie, mężowie sławni, książęta domu swych przodków.
Ale kiedy zgrzeszyli przeciwko Bogu swoich przodków oraz cudzołożyli z bogami narodów tej ziemi, które Bóg wykorzenił przed ich obliczem,
Bóg israelski pobudził ducha Pula, assyryjskiego króla i ducha Tiglat Pilesera, także assyryjskiego króla, oraz przeniósł ich – Reubenitów, Gadytów i połowę pokolenia Menasze i zaprowadził do Chalach, Chaboru i Hara, nad rzekę Gozanu; gdzie są aż do tego dnia.