Wyjaśniam wam, bracia, tą Ewangelię, którą wam ogłosiłem; którą też przyjęliście i w której mocno stoicie.
Przez którą także jesteście zachowani przy życiu, jeżeli rozumiecie jaką racją ogłosiłem wam Dobrą Nowinę, chyba że uwierzyliście bez powodu.
Ponieważ wśród pierwszych spraw przekazałem wam to, co otrzymałem, że Chrystus umarł za nasze winy według Pism;
że został pogrzebany i że według Pism jest wskrzeszony w trzecim dniu;
że dał się widzieć Kefasowi, potem dwunastu.
Następnie dał się widzieć ponad pięciuset braciom naraz, z których większość pozostaje na miejscu aż do teraz, a niektórzy zasnęli.
Potem dał się widzieć Jakóbowi, następnie wszystkim apostołom.
A ostatniemu ze wszystkich, jakby przedwcześnie urodzonemu płodowi, dał się widzieć i mnie.
Ponieważ ja jestem najmniejszym z apostołów; co nie jest odpowiedni, aby być nazywany apostołem, bo prześladowałem zgromadzenie wybranych Boga.
Ale z łaski Boga jestem kim jestem, a Jego łaska względem mnie nie stała się bezowocna. Gdyż od nich wszystkich daleko bardziej pracowałem; chociaż nie ja ale ta łaska Boga, która jest ze mną.
Więc czy to ja, czy to oni, tak tylko głosimy oraz tak uwierzyliście.
Ale skoro jest głoszony Chrystus oraz to, że został wskrzeszony z martwych, jakże niektórzy z was mówią, że nie dzieje się powstanie umarłych?
Bo jeśli się nie dzieje powstanie umarłych, także Chrystus nie jest wskrzeszony.
Zaś jeśli Chrystus nie został wskrzeszony, wtedy bezowocne będzie nasze głoszenie i bezowocna nasza wiara.
Ale też jesteśmy ujawniani jako fałszywi świadkowie Boga, ponieważ zaświadczyliśmy w stosunku do Boga, że wskrzesił Chrystusa, którego nie wskrzesił, skoro właśnie umarli nie zostają wskrzeszani.
Jeśli umarli nie są wskrzeszani, także Chrystus nie został wskrzeszony.
Zaś jeśli Chrystus nie został wskrzeszony, pusta jest wasza wiara, żyjecie jeszcze w waszych grzechach.
Wtedy także zginęli ci, którzy zasnęli w Chrystusie.
Jeśli mamy nadzieję w Chrystusie tylko w tym życiu, jeszcze bardziej wzbudzamy litość od wszystkich ludzi.
Ale Chrystus został wskrzeszony z martwych, stając się pierwociną tych, co zasnęli.
Bo skoro przez człowieka śmierć, przez Człowieka także powstanie umarłych.
Gdyż jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy będą przywróceni do życia.
A każdy w swoim porządku; jako pierwocina Chrystus, następnie ci, którzy są Chrystusa w jego przyjściu.
Potem przyjdzie spełnienie, gdy odda Królestwo Bogu Ojcu, kiedy zniesie każdą władzę, każdy urząd i moc.
Bo On musi królować, dopóki nie położy wszystkich nieprzyjaciół pod jego nogi.
A ostatnim nieprzyjacielem, który obróci się wniwecz, będzie śmierć.
Gdyż wszystko poddał pod jego nogi. A kiedy powiedział, że wszystko jest mu poddane, oczywiste będzie, że oprócz Tego, który mu wszystko poddał.
Zaś gdy mu wszystko zostanie poddane, wtedy i sam Syn zostanie poddany Temu, który mu wszystko poddał, aby Bóg mógł być wszystko we wszystkim.
A co uczynią ci, którzy się chrzczą dla umarłych? Jeśli umarli w ogóle nie są wskrzeszani, dlaczego się chrzczą dla umarłych?
Dlaczego i my cały czas się narażamy?
W ciągu dnia umieram na waszą chlubę, którą mam w Jezusie Chrystusie, naszym Panu.
Jeśli, na wzór niewolnika, walczyłem w Efezie z dzikimi zwierzętami jaką mam korzyść, jeśli umarli nie są wskrzeszani? Zjedzmy i wypijmy, bo jutro umieramy.
Nie błądźcie. Złe nauczanie niszczy zbawienny charakter.
Ocknijcie się prawnie i nie grzeszcie; gdyż niektórzy mają nieznajomość Boga; na zawstydzenie wam to mówię.
Ale powie ktoś: Jak są wskrzeszani umarli? A w jakim ciele chodzą?
O nierozsądny! Co ty siejesz, nie jest ożywiane, jeżeli wpierw nie umrze.
I co siejesz? Nie siejesz ciała, które ma powstać, lecz siejesz nagie ziarno; jeśli się zdarzy zboża, lub któregoś z pozostałych nasion.
A Bóg daje mu ciało jakie zechciał; każdemu z nasion jego własne ciało.
Nie każda cielesna natura jest tym samym ciałem wewnętrznym; gdyż inne jest ciało wewnętrzne ludzi, a inne ciało wewnętrzne bydła, inne ryb, inne też ptaków.
Są także ciała niebiańskie i ciała ziemskie; ale inna jest przecież wspaniałość ciał niebiańskich, a inna ziemskich;
inna wspaniałość słońca, inna wspaniałość księżyca, a inna wspaniałość gwiazd; bowiem gwiazda od gwiazdy różni się w blasku.
W ten sposób jest także z powstaniem z umarłych. Jest siane w śmierci a jest wskrzeszane w nieśmiertelności;
jest siane we wzgardzie a jest wskrzeszane w chwale; jest siane w bezsile a jest wskrzeszane w mocy; jest siane ciało zmysłowe a jest wskrzeszane ciało duchowe.
Jest ciało zmysłowe i jest także ciało duchowe.
Tak też jest napisane: Pojawił się pierwszy człowiek Adam, o duszy żyjącej, zaś ostatni Adam o Duchu ożywiającym.
Ale duchowe nie jest pierwsze lecz zmysłowe, a potem to duchowe.
Pierwszy człowiek jest z ziemi, gliniany; drugi człowiek jest Panem z Nieba.
Jaki jest ten gliniany tacy są i ci gliniani; zaś jaki ten niebiański tacy też ci niebiańscy.
Jak nosiliśmy obraz glinianego, tak też będziemy nosić obraz niebiańskiego.
A to mówię, bracia, że cielesna natura i krew nie może odziedziczyć Królestwa Boga; ani ruina nie odziedzicza niezniszczalności.
Oto wam mówię tajemnicę: Nie wszyscy zaśniemy, ale wszyscy, w momencie, w oka mgnieniu, zostaniemy przemienieni przy ostatecznej trąbie;
gdyż zatrąbi, oraz zmarli zostaną wskrzeszeni jako niezniszczalni, a my zostaniemy przemienieni.
Bo to zniszczalne musi przyodziać niezniszczalność i to śmiertelne przyodziać nieśmiertelność.
A kiedy to zniszczalne przyodzieje niezniszczalność i to śmiertelne przyodzieje nieśmiertelność, wtedy dokona się Słowo, które zostało napisane: Śmierć została pochłonięta dla zwycięstwa.
Śmierci, gdzie twoje żądło? Gdzie twe zwycięstwo, Kraino Umarłych?
A żądłem śmierci jest grzech, a mocą grzechu jest Prawo.
Ale dzięki Bogu, który nam daje zwycięstwo przez Pana naszego Jezusa Chrystusa.
Wobec tego moi umiłowani bracia, stawajcie się spokojni, niewzruszeni, zawsze obfitujący w Dziele Pana oraz tacy, co wiedzą, że wasz ból nie jest daremny w Panu.