Mój synu! Nie zapominaj Mojej Nauki, a Moje przykazania niechaj przechowa twoje serce.
Bo przysporzą ci długich dni i lat życia, i zdrowia.
Niechaj cię nie opuszcza prawda i miłosierdzie; obwiąż je wokół twojej szyi oraz zapisz je na tablicy twojego serca.
A w oczach Boga i ludzi znajdziesz upodobanie, i dobre względy.
Całym twym sercem ufaj WIEKUISTEMU i nie polegaj na twojej własnej mądrości.
Pamiętaj o Nim na wszystkich twoich drogach, a wtedy On wyrówna twoje ścieżki.
Nie bądź mądrym we własnych oczach; bój się WIEKUISTEGO i stroń od złego.
Będzie to pępowiną dla twoich żył i orzeźwieniem dla twych kości.
Czcij WIEKUISTEGO częścią twojego mienia oraz pierwiastkiem wszystkich twoich plonów.
Wtedy napełnią się obfitością twe spichlerze, a twe kadzie będą przelewać się moszczem.
Mój synu! Nie pogardzaj napomnieniem WIEKUISTEGO i nie uprzykrzaj sobie Jego doświadczenia.
Bo kogo WIEKUISTY miłuje – tego karci, jako Ojciec, co kocha swego syna.
Szczęśliwy człowiek, który dostąpił Mądrości; człowiek, który pozyskał rozwagę.
Bo jej nabycie jest lepsze niż uzyskanie srebra, jej dochód pożyteczniejszy niż szczere złoto.
Ona jest cenniejszą niż korale i nie zrównają jej wszystkie twoje klejnoty.
Po jej prawicy długie życie, a w jej lewicy bogactwo i chwała.
Jej drogi są uroczymi drogami, a pomyślność na wszystkich jej ścieżkach.
Ona jest drzewem Życia dla tych, którzy się jej trzymają, a ktokolwiek ją trzyma – został uszczęśliwiony.
WIEKUISTY ugruntował ziemię Mądrością, a niebiosa utrwalił rozwagą.
Z Jego wiedzy rozstąpiły się tonie, a górne przestworza kropią rosą.
Mój synu! Niech to nie ustąpi sprzed twych oczu – strzeż Mądrości i roztropności,
a będą życiem dla twojej duszy i wdzięczną ozdobą dla twej szyi.
Wtedy będziesz bezpiecznie chodził po twej drodze i nie potkniesz się twoją nogą.
Gdy się położysz – nie zaznasz trwogi; a gdy odpoczniesz – słodkim będzie twój sen.
Nie powinieneś się obawiać nagłego strachu, ani grozy, gdy przypadnie na niegodziwych.
Bowiem WIEKUISTY będzie twoją ufnością; On uchroni twoją nogę od zasadzki.
Nie wzbraniaj się dobrze świadczyć temu, co potrzebuje, jeśli w twej mocy jest to uczynić.
Nie mów twemu bliźniemu: Idź i wróć później, jutro ci dam! kiedy masz to przy sobie.
Nie knuj złego przeciw twojemu bliźniemu, gdy przy tobie ufnie przebywa.
Nie spieraj się z nikim bez powodu, gdy nic złego ci nie wyrządził.
Nie zazdrość krzywdzicielowi i jego dróg sobie nie upodobaj.
Bo ten, który zboczył z prostej drogi jest ohydą dla WIEKUISTEGO a Jego życzliwość przy prawych.
W domu niegodziwca przekleństwo WIEKUISTEGO, lecz błogosławi siedzibie sprawiedliwych.
Jeżeli chodzi o naśmiewców – to się z nich naśmiewa, ale pokornym użycza łaski.
Udziałem mędrców będzie cześć, zaś głupców uniesie hańba.