Księga Psalmów, Psalm 147

Chwalcie WIEKUISTEGO, bo jest dobry; śpiewajcie naszemu Bogu, bo jest miły oraz przystoi Mu chwała.

WIEKUISTY buduje Jeruszalaim, zgromadza rozproszonych Israela.

Uzdrawia skruszone serca i opatruje ich rany.

Wyznacza liczbę gwiazd i wszystkim nadaje imiona.

Nasz Pan jest wielki i wszechmocny, Jego mądrość jest nieskończona.

WIEKUISTY pokrzepia pokornych, a do ziemi poniża niegodziwych.

Zawtórujecie WIEKUISTEMU dziękczynieniem, zaśpiewajcie naszemu Bogu przy udziale cytry.

Temu, co pokrywa niebo chmurami, dla ziemi przygotowuje deszcz, rozplenia trawę po górach.

Co daje bydłu pokarm; i rodowi kruka, o co woła.

Nie kocha się w mocy konia, ani nie ma upodobania w biodrach męża.

WIEKUISTY upodobał sobie Swoich czcicieli; tych, co ufają Jego miłosierdziu.

Jeruszalaim wysławiaj WIEKUISTEGO; Cyonie chwal twego Boga.

On umacnia zawory twoich bram, błogosławi twoim synom wśród ciebie.

Ustanawia pokój w twych granicach, nasyca cię obfitością ziarna.

On zsyła swoje Słowo na ziemię i szybko mknie Jego rozkaz.

Spuszcza śnieg jak wełnę, a szron rozsypuje jak popiół.

Rzuca Swój lód bryłkami; kto się ostoi przed Jego mrozem?

Posyła Swoje Słowo i je roztapia; wieje Swym wiatrem i leją się wody.

Swoje Słowo objawił Jakóbowi, swe ustawy i sądy Israelowi.

Nie uczynił tak wszystkim ludom, więc nie poznały jego sądów. HALLELUJA!