Weselcie się w WIEKUISTYM sprawiedliwi; prawym przystoi chwała.
Wysławiajcie BOGA na cytrze, przy dziesięciostrunnej lirze Mu śpiewajcie.
Śpiewajcie Mu nową pieśń, udanie zagrajcie przy odgłosie trąb.
Gdyż rzetelne jest słowo WIEKUISTEGO oraz prawdziwe każde Jego dzieło.
Miłuje sprawiedliwość i prawo; ziemia pełna jest miłosierdzia BOGA.
Słowem BOGA zostały uczynione niebiosa, tchnieniem Jego ust wszystkie ich zastępy.
Skupia, niby w wał, wody morza; a tonie składa w zbiorniki.
Niech się boi WIEKUISTEGO cała ziemia, niechaj drżą przed Nim wszyscy mieszkańcy zamieszkałego świata.
Bowiem On powiedział, a stało się; On rozkazał, a powstało.
BÓG wywraca zamiary pogan, niweczy zamysły ludów.
Postanowienie BOGA trwa na wieki, a zamysły Jego serca z pokolenia w pokolenie.
Szczęśliwy naród, którego WIEKUISTY jest Bogiem; lud, który wybrał na Swe dziedzictwo.
BÓG spogląda z niebios i widzi wszystkich synów Adama.
Z przybytku Swojej siedziby patrzy na wszystkich mieszkańców ziemi.
Ten, który kształtuje ich serca, zwraca uwagę na ich wszystkie sprawy.
Nie ratuje króla wielkie wojsko, a bohatera pełnia sił nie ocala.
Zawodny jest rumak w wygranej i potęgą swojej mocy nie uchroni.
Oto oko WIEKUISTEGO nad Jego wielbicielami, nad ufającymi dzięki Jego miłosierdziu.
By wybawił ich duszę od śmierci i zachował ich życie podczas głodu.
Nasza dusza wygląda WIEKUISTEGO, On naszą pomocą i tarczą.
W Nim raduje się nasze serce, bowiem w Jego Imieniu pokładamy nadzieję.
Niech nad nami będzie Twe miłosierdzie, WIEKUISTY, tak, jak Ci zaufaliśmy.