A ci kapłani i Lewici przyszli z Zerubabelem, synem Szaltiela, oraz z Jeszuą: Serajasz, Jeremiasz, Ezdrasz,
Amariasz, Malluk, Chattusz,
Szekaniasz, Rechum, Meremot,
Iddo, Ginneton, Abija,
Mijamin, Maadiasz, Bilga,
Szemaja, Jojarib, Jedaja,
Salun, Amok, Chilkia, Jedaja. Za dni Jeszui, oni byli przedniejszymi z kapłanów oraz swych braci.
A Lewici: Jeszua, Binnuji, Kadmiel, Szerebiasz, Juda oraz Matanjasz – on i jego bracia byli dla pieśni.
Zaś Bakbukiasz i Unni, ich bracia, byli w służbie po drugiej stronie.
Jeszua spłodził Jojakima, Jojakim spłodził Eliasziba, zaś Eliaszib – Jojadę.
Zaś Jojada spłodził Jonatana, a Jonatan spłodził Jaddua.
Za dni Jojakima istnieli przedniejsi z przodków kapłani: Z Serajasza – Merajasz, z Jeremjasza – Chanania,
z Ezdrasza – Meszullam, z Amariasza – Jechochanan,
z Malluka – Jonatan, z Szebaniasza – Josef,
z Harima – Adna, z Merajota – Chelkaj,
z Iddy – Zacharjasz, z Ginnetona – Meszullam,
z Abji – Zychry, z Minjamina i Moadiasza – Piltaj,
z Bilgi – Samuel, z Szemaji – Jonatan,
z Jojariba – Mattenaj, z Jedaji – Uzzi,
z Saluna – Kallaj, z Amoka – Eber,
z Chilkji – Chaszabiasz, a z Jedaji – Nethaneel.
Zostali też zapisani Lewici, którzy byli przedniejszymi z przodków w czasach Eliasziba, Jojady, Jochanana i Jadduy; nadto kapłani, aż do królestwa Dariusza, perskiego króla.
Przedniejsi z przodków synowie Lewiego, zapisani są w Zwojach Spraw Czasów, aż do dni Jochanana, syna Eliasziba.
Przedniejszymi z Lewitów byli: Chaszabiasz, Szerebiasz i Jeszua, syn Kadmiela, oraz ich bracia, którzy straż przy straży, stali naprzeciw nich przy chwaleniu i wysławianiu Boga, według zarządzenia Dawida.
Zaś Mattaniasz, Bakbukiasz, Obadjasz, Meszullam, Talmon i Akkub, byli odźwiernymi, pilnującymi bram domu zapasów.
Ci żyli za dni Jojakima, syna Jeszui, syna Jocedeka, oraz za dni rządcy Nehemiasza i kapłana Ezdrasza, uczonego w Piśmie.
A na poświęcenie muru Jeruszalaim poszukiwano Lewitów we wszystkich ich miejscach, aby ich sprowadzić do Jeruszalaim i przygotować to poświęcenie w radości, z wysławianiem oraz śpiewaniem, z cymbałami, lutniami oraz cytrami.
Dlatego z równin wokół Jeruszalaim oraz z osiedli Netofytów zgromadzono synów śpiewaków.
Także z Beth Gilgal, z pól Geby i z Azmawet; bo śpiewacy budowali sobie wsie wokół Jeruszalaim.
A gdy kapłani oraz Lewici się oczyścili, oczyścili też lud, bramy i mur.
Więc kazałem książętom judzkim wejść na mur i ustawiłem dwa, wielkie, dziękczynne chóry, idące na prawo, od wyższej strony muru – ku bramie Śmietnisk.
A za nimi szedł Hoszaja oraz połowa książąt judzkich.
Także Azaria, Ezdrasz, Meszullam,
Juda, Binjamin, Szemaja i Jeremjasz.
Potem z trąbami niektórzy z synów kapłańskich, mianowicie: Zachariasz, syn Jonatana, syna Szemaji, syna Matanjasza, syna Michajasza, syna Zakkura, syna Asafa;
i jego bracia: Szemaja, Azarel, Milalaj, Gilalaj, Maaj, Nathaneel, Juda i Chanani, z instrumentami muzycznymi Dawida, męża Boga; a Ezdrasz, uczony w Piśmie, szedł przed nimi.
Następnie poszli ku bramie Źródła, która była naprzeciw oraz weszli po schodach miasta Dawida, którędy wchodzą na mur; a od muru przy domu Dawida – do wschodniej bramy Wodnej.
Zaś drugi chór szedł naprzeciwko po murze, a za nim ja oraz połowa ludu, od podestu Tanur do szerokiego muru.
A od bramy Efraima ku bramie Starej, ku bramie Ryb, wieży Chananeli wieży Mea – aż do bramy Owczej. I stanęliśmy przy bramie wartowni.
Potem te dwa chóry chwalących stanęły przy Domu Boga; ja i ze mną połowa przełożonych.
Nadto z trąbami kapłani: Eljakim, Maseja, Minjamin, Michajasz, Elioena, Zachariasz, Chanania.
I Masejasz, Szemajasz, Eleazar, Uzzi, Jehochanan, Malkijjasz, Elam i Abiezryda; a śpiewacy głośno śpiewali, wraz z ich przełożonym – Jizrachiaszem.
Także owego dnia złożono wielkie ofiary oraz się radowano; bowiem Bóg rozweselał nas wielką radością, więc weseliły się dzieci i niewiasty; a radość Jeruszalaim było daleko słychać.
Tego dnia wyznaczono też mężów dla pomieszczeń skarbca, darów, pierwocin i dziesięcin, aby gromadzili do nich udziały z miejskich posiadłości, przydzielone prawem kapłanom i Lewitom. Gdyż Juda się radował ze stojących kapłanów i Lewitów,
którzy strzegli służby swego Boga i służby oczyszczenia. Nadto śpiewakami i odźwiernymi, według polecenia Dawida i jego syna Salomona.
Bowiem dawno, za dni Dawida i Asafa, byli przywódcy śpiewaków do śpiewania, wychwalania i dziękczynienia Bogu.
Dlatego cały Israel, za dni Zerubabela i dni Nehemiasza, w codziennym wymiarze dawał działy śpiewakom i odźwiernym, a poświęcone Lewitom, zaś Lewici oddawali synom Ahrona.